و اینجوری شادیم !!!

آخه این نسل جدید نسل قابل اطمینان و متفاوتی هستند.

به هموطن( آنکه در دیده ما جا دارد ) در ما بمیرد و با هم یکی باشیم مثل همیشه،

پاینده ایران و ایرانی

به دنبال خدا نگرد 

خدا در بیابانهای خالی از انسان نیست

خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست

خدا در مسیری که به تنهایی آن را سپری می کنی نیست

خدا آنجا نیست ..

به دنبالش نگرد

خدا در نگاه منتظر کسی است که به دنبال خبری از توست 

در قلبی است که برای تو می تپد

خدا آنجاست ..

خدا در دستی است که به یاری می گیری 

در قلبی است که شاد می کنی

در لبخندی است که به لب می نشانی ..

خدا در بتکده و مسجد نیست

این قدر نگرد ..

آدم همان طور که دچار امراض می شود دچار عقاید هم می شود،

من یک راست از بچگی به سن کهولت رسیدم !

زندگی کردن را به ما یاد نداده اند.

در مورد کائنات می توانیم ساعت ها حرف بزنیم

ولی از پس ساده ترین مشکلات زندگی مان بر نمی آییم.

جان لنون می گوید وقتی به مدرسه می رفت،

با پرسش زیر مواجه شد :

بزرگ که شدی،می خواهی چه کاره شوی؟

می گوید: من پاسخ دادم  می خواهم خوشحال شوم ..

آن ها به من گفتند که مفهوم پرسش را متوجه نشده ام.

من به آن ها گفتم :

این شما هستید که مفهوم زندگی را متوجه نشده اید ..

عشقي که بر اساس مهر و محبّت بنا نشده باشد

چونان قلعه‌اي است بر روي شن

حتي اگر ديوارهايش مستحکم‌ترين باشند

سر به آسمان ساييده باشد

ماهرانه بنا شده باشد

با زيباترين طراحي‌ها

و درخشش مجسمه‌ها بر فراز طاقچه‌ها

و جوي‌هاي جاري در گوشه‌هاي پنهان

با اين حال

با وزش بادي مخالف

ريزش باراني غمگين

گذر روزها

قرآن کتابی است که با نام خدا آغاز می شود و با نام مردم پایان می پذیرد.کتابی آسمانی است اما ــ بر خلاف آنچه مؤمنین امروزی می پندارند و بی ایمانان امروز قیاس می کنند ــ بیشتر توجهش به طبیعت است و زندگی و آگاهی و عزت و قدرت و پیشرفت و کمال و جهاد !کتابی است که نام بیش از ۷۰ سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است و بیش از ۳۰ سوره اش از پدیده های مادی و تنها ۲ سوره اش از عبادات ! آن هم حج و نماز ! کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست …

کتابی است که نخستین پیامش خواندن است و افتخار خدایش به تعلیم تعلیم انسان با قلم…آن هم در جامعه ای و قبایلی که کتاب و قلم و تعلیم و تربیت مطرح نیست .

این کتاب از آن روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست لایش را بستند ، لایه اش مصرف پیدا کرد و وقتی متنش متروک شد ، جلدش رواج یافت و از آن هنگام که این کتاب را ــ که خواندنی نام دارد ــ دیگر نخواندند و برای تقدیس و تبرک و اسباب کشی بکار رفت ، از وقتی که دیگر درمان دردهای فکری و روحی و اجتماعی را از او نخواستند، وسیله شفای امراض جسمی چون دردکمر و باد شانه و … شد و چون در بیداری رهایش کردند، بالای سر در خواب گذاشتند وبالاخره، اینکه می بینی ؛ اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار روح ارواح گذشتگانش و ندایش از قبرستان های ما به گوش می رسد ...

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند ” چه کس مرده است ؟ “ چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است .قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام .یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته ،‌ یکی ذوق میکند که ترا فرش کرده ، ‌یکی ذوق می کند که ترا با طلا نوشته ، ‌یکی به خود می بالدکه ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و …

آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟قرآن ! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و ترا می شنوند ،‌ آن چنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند ! … اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانندمستمعین فریاد می زنند ” احسنت …! ” گویی مسابقه نفس است …

قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ،خواندن تو از آخر به اول ، ‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری ؟ ای کاش آنانکه ترا حفظ کرده اند ، ‌حفظ کنی ، تا این چنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند .خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو .آنان که وقتی ترا می خوانند چنان حظ می کنند ،‌ گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است . آنچه ما با قرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیدیم..

خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان
اما بقدر فهم تو کوچک میشود و بقدر نیاز تو فرود می آید
و بقدر آرزوی تو گسترده میشود و بقدر ایمان تو کارگشا میشود
و به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک میشود و به قدر دل امیدواران گرم میشود

یتیمان را پدر می شود و مادر ، بی برادران را برادر می شود
بی همسرماندگان را همسر میشود ، عقیمان را فرزند میشود
ناامیدان را امید می شود ، گمگشتگان را راه میشود
در تاریکی ماندگان را نور میشود ، رزمندگان را شمشیر می شود
پیران را عصا می شود

و محتاجان به عشق را عشق می شود ..

خداوند همه چیز می شود همه کس را
به شرط اعتقاد
به شرط پاکی دل
به شرط طهارت روح
به شرط پرهیز از معامله با ابلیس

بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا ..

و مغز هایتان را از هر اندیشه خلاف

و زبان هایتان را از هر گفتار ِناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار

و بپرهیزید از ناجوانمردیهــا
ناراستی ها
نامردمی ها!

چنین کنید تا ببینید که خداوند چگونه بر سر سفره ی شما
با کاسه یی خوراک و تکه ای نان می نشیند
و بر بند تاب، با کودکانتان تاب میخورد
و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند
و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند

مگر از زندگی چه میخواهید
که در خدایی خدا یافت نمیشود؟
که به شیطان پناه میبرید؟
که در عشق یافت نمیشود
که به نفرت پناه میبرید؟
که در حقیقت یافت نمیشود
که به دروغ پناه میبرید؟
که در سلامت یافت نمیشود
که به خلاف پناه میبرید؟
و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید
که انسانیت را پاس نمی دارید ؟!

پیاده از کنارت گذشتم، گفتی:    دولا شو سوارت بشم ..

سواره از کنارت گذشتم، گفتی:  تاکسی ! مرسی اومد..

در صف نان، نوبتم را گرفتی چون بچه ات توی خونه تنها بود.

در صف فروش‌گاه نوبتم را گرفتی چون به کلاس ایروبیکت نمی رسیدی.

زیرباران منتظر تاکسی بودم، سرم جیغ کشیدی و گفتی: مردی می تونی پیاده بری

در تاکسی نصف صندلی عقب را تو می گرفتی، نصفش را دوتا مرد.

چرا که یک وقت سر پیچ وزن ما روی تو نیفته.

در اتوبوس وقتی جای خالی نبود گفتی: بالاخره یک خری پیدا میشه

صندلیش رو به ما بده.

در سینما هر وقت دزد و قاتل و قاچاقچی و... نشان می داد

گفتی: مردها همشون همینن دیگه

هر وقت هم زنه قاتل بود می گفتی: حقش بود. تقصیر شوهره بود که زنه قاتل شد.

هر وقت می خوای بچه ات را دعوا کنی بهش میگی:  پدر سگ !!

برای مدیر کل شدن و پشت میز نشستن گفتی: زن و مرد با هم فرقی ندارند.

«زن و مرد برابرند».

اما برای لوله بازکنی و سپوری و تخلیه چاه و... گفتی: «این کارها مردونه است.»

در پارک، به خاطر حضور تو گشت میاد به ما گیر میده. میگه: اینجا نه ایست.

برای تو پارک ویژه ی بانوان درست می کنند، اما پارک های دیگه هم مال شماست.

گشت ارشاد مرا می‌زند اما تو را ارشاد می کند،

مرا بازداشت می کنند اما از تو فقط تعهد می گیرند..

تو ازدواج نکردی و به من گفتی: بابام من رو فقط به آدم پولدار شوهر میده.

.من ازدواج نکردم و به من گفتی:

کی به تو زن میده، هر کسی زن تو بشه باید دیوونه باشه.

عاشق که شدی زمین و زمان رو به هم دوختی که من هیچ کاری نتونم بکنم.

عاشق که شدم گفتی: کی میای خواستگاری؟

وقتی اومدم خواستگاری

گفتی: قصد ازدواج ندارم، می خوام ادامه تحصیل بدم.

موقع قباله برون گفتم: «مهریه زیاده من 1389 تا سکه ندارم! ».

گفتی: «مهریه را کی داده و کی گرفته، امضا کن بره».

بعد از عروسی مهریه ات را گذاشتی اجرا

گفتی همه را تمام و کمال می خواهم، حقمه. من را انداختی زندان.

نتوانستم فوتبال ببینم، چون تو می خواستی سریال شبکه سه را نگاه کنی.

گفتم لباس‌هایم را بشوی و اتو بزن، گفتی خشک شویی را واسه همین گذاشتند.

وقتی خسته و کوفته از سر کار برگشتم و گفتم گرسنه ام، غذا چی داریم؟

گفتی زنگ بزن پیتزا فروشی پیتزا بیارن، مگه من آشپزم؟!

وقتی گفتم پوشک بچه را عوض کن،

گفتی چشمت کور می خواستی بچه درست نکنی، مال بد بیخ ریش باباش.

وقتی خواستی طلاقم بگیری،

گفتی: من نه ماه بارش رو کشیدم. بچه مال مادر است ..

مردی به من نشان بده ...

۱. هیچکس عقل کل نیست!

در این جهان و بین مخلوقات خداوند، از شما بهتر نیز وجود دارد. بعضی از ما تصور می کنیم خدا فقط ما را با نهایت درایت و تفکر آفریده است. نشانه دانایی؛ اقرار به نادانی و ناتوانی در برابر دانش حقیقی کائنات است. در بارگاه حضرت عشق، آنها که ندانستند، به نادانی خویش اعتراف کردند اما شیطان که فرشته مغرور خداوند بود به تصور دانایی خویش، جاهلانه عمل کرد.

۲. با یک بار دیدن یک نفر، قضاوت نکنیم

یکی از کارهای زشتی که معمولاً ما انجام می دهیم، قضاوت غیر عادلانه درباره افرادی است که شاید فقط یک بار آنها را دیده باشیم! این نهایت ظلم در حق شخصی است که نمی شناسیمش. آن قدر مطمئن قضاوت می کنیم و به شایعات دامن می زنیم! هیچ اشکالی ندارد که در اظهارنظرهایمان درباره سایرین، عجله نکنیم و برای حرمت و آبروی افراد احترام قائل شویم.

۳. کارشناس چند رشته نباشیم

یک اتفاق زشت در کشور ما خود متخصص انگاری خودمان در زمینه های مختلف است. راستی چرا در بیست موضوع متعدد، یک نفر ثابت احساس می کند که خبره است؟ شاید این نیز شهامت بخواهد که وقتی فردی در موضوعی از ما سوالی پرسید، به او بگوییم که «نمی دانم، بلد نیستم، نیاز به تحقیق و مطالعه دارم».

۴. مصرف زیاد، نشان شخصیت هست؟

خارج شدن از جاده اعتدال و میانه روی در هر زمینه ای زشت است. خود را اسیر مارک ها و برندها کردن، بسیار زشت است. بعضی از همسران و مادران ما، آن قدر درگیر وسواس تمیزی و مرتب بودن می شوند که فراموش می کنند، روح زندگی خانوادگی شان، در حال مرگ است! درست و به اندازه مصرف کردن را جایگزین بیماری خرید مدل های جدید کنید.

۵. همیشه فقط حق با ماست؟

همه حق دارند در مسیر احقاق حق خود، تلاش کنند. اما زشتی رفتار برخی از ما این است که همواره حق خود می دانیم که در هر مجادله ای، تصور کنیم حق با ماست. برای لحظه ای به موضوع فکر کنید که چند بار جمله «من اشتباه کردم حق با شماست» را شنیده اید؟ زشت است که فردی همیشه حق را برای خویش بداند!

۶. تفریحی، معتاد هیچ چیز نشویم

خیلی از زشتی های جهان شوخی شوخی جدی می شود. تمام سیگاری ها و معتادان هیچ وقت فکر نمی کردند قرار است در مرداب رفتاری گرفتار شوند که خارج شدن از آن انگیزه مردانه و سلیقه زنانه می خواهد. پس حواس مان به رفقای نارفیق و تفریحاتی که مثل از چاله در چاه افتادن است باشد. این نیز رفتار زشتی است که علیرغم دانستن مان، اما به دلایل مختلف به هر پدیده سرگرم کننده معتاد شویم حتی اگر آن چیز ساعت ها تلویزیون نگاه کردن باشد، که بی تردید به ضرر ماست.

۷. فقط منافع خودمان را جدی نگیریم

همه آنها که زباله اتومبیل خود را در خیابان یا در قلب طبیعت رها می کنند باور دارند که منافع شخصی شان مهمتر از منافع جمعی و ملی است. اگر منافع جمعی ما کمی مهمتر از تامین نیازها و خواسته های خودمان بود بسیاری از کارهای زشتی که تاکنون بعضی از ما انجام داده ایم دیگر اجرایی نمی شد، خلاف های رانندگی سرعت ها و سبقت ها را به خاطر بیاورید. بسیاری از حوادث جاده ای به بهانه و دلیل اجابت منافع آنی و فردی افراد است.

۸. به بهانه انجام احکام، اخلاق را فراموش نکنیم

با آن همه خدای کوچک و بزرگی که بیش از ظهور آخرین پیامبر الهی در مکه وجود داشت و سختگیری بزرگان قریش جهت انجام احکام و رفتارهای خاص مورد نظرشان، چه دلیل موجب ایجاد ضرورت بعثت پیامبر اعظم (ص) و نیز پذیرش دین جدید در بین مردم شد؟ حلقه مفقوده بشر در آن زمان و شاید اکنون، مفهوم «اخلاق» است. اخلاق، دلیل بعثت و ارسال رسالت جدید بوده و هست. حال آیا می شود به بهانه اجرای احکام، اخلاق را کنار گذاشت؟

۹. تغییر از دیگران شروع نخواهد شد

با همه اشکالاتی که اطراف ما وجود دارد اما گروهی فکر می کنند برای اصلاح امور باید اتفاقی از بالا رخ دهد. انگار ما خود نمی توانیم مبنای تغییر باشیم. برای برطرف کردن زشتی نباید به سایرین و تلاش از ما بهتران متکی بود. این نیز یک رفتار زشت است که ما گناه همه ضعف ها را به گردن دیگران بیندازیم و نیز جهت تحول، توقع داشته باشیم که دولت مثلاً افسردگی یا ناآرامی روحی و نداشتن برنامه برای شادی و تفریح پایان هفته ما را تغییر دهد.

۱۰. فردای طبیعت را فدای هوس امروزمان نکنیم

گاهی برخی از ما فراموش می کنیم که طبیعت، امانت و هدیه الهی برای همه نسل هاست. اما بعضی افراد باور دارند که حرمت یک دیگ براساس جوشیدن یا نجوشیدن برای ما تعیین می شود. کنار دریا، میان جنگل و حتی در کوچه منتهی به خانه مان، بی توجهی به طبیعت و آلودگی زیست محیطی، نوعی خودکشی و دیگر کشی است.

۱۱. دروغ مصلحتی، با هر منطقی مصلحت نیست

در ادبیات دینی ما بی نمازی، بی حجابی، بی محاسنی و خیلی بدی های دیگر؛ دشمنی با خدا و بدترین گناه، ذکر نشده بلکه دروغ و دروغگویی عنوان شده است. پس به هیچ بهانه ای نمی توان دروغ گفت: دروغ برای هر کسی و به خصوص برای کسی که خود از زشتی دروغ می گوید زشت تر است اما کسی که خود مدعی زشتی دروغ و همچنین گوینده دروغ است در واقع دروغ و دروغگویی را برای دیگران زشت می داند و نه برای خود. چنین فردی با دروغ دیگر سعی می کند دروغ ثابت شده خویش را کتمان کند.

۱۲. اخمو و عصبانی بودن، نشانه وقار نیست!

یک رفتار زشت که به جهت تکرار زیاد، متاسفانه به عادت و فرهنگ فردی ما تبدیل شده؛ خود درگیری مزمن است. همیشه اخمو بودن و با عصبانیت برخورد کردن، ما را از دیگران جدا می کند. اگر مدیر یا بزرگتر یک خانواده هستید، بد نیست که شخصیت خود را از عینک دیگران ببینید. جدی بودن با عصبانی بودن متفاوت است. معمولاً آدم هایی که ایست قلبی یا سکته قلبی می کنند همان هایی هستند که با لبخند قهر کرده اند.

۱۳. کمتر حرف درست بزنیم و بیشتر درست عمل کنیم

در روزگاری که همه حرف خوب می زنند، خوب عمل کردن باید بیش از پیش مورد توجه مان باشد. یکی دیگر از رفتارهای زشت دیگری که می توان آن را کنار گذاشت، کمتر حرف زدن و بیشتر عمل کردن است. توفیق حرف های معلمان و مربیان تربیتی را باید در تربیت فرزندان و خانواده ایشان جستجو کرد. نکته دیگر، اظهارنظر نکردن درباره همه موضوعاتی که «می دانیم» یا «نمی دانیم» است! اولین گام خردمندی؛ تفکر و سکوت است.

نفت بوی دلار

دلار بوی خون

خون بوی ایدز

ایدز ، بوی حقارت آدم های یکبار مصرف !

بچه ها ، تو را به خدا مواظب باشید

بنی آدم اعضای خود می فروشد !

" عرفان نظرآهاری "

هزار و یک اسم داری و من از آن همه اسم "لطیف" تو را دوست تر دارم که یاد ابر و ابریشم و عشق می افتم. خوب یادم هست از بهشت که آمدم، تنم از نور بود و پر و بالم از نسیم. بس که لطیف بودم، توی مشت دنیا جا نمی شدم. 
اما زمین تیره بود. کدر بود، سفت بود و سخت. دامنم به سختی اش گرفت و دستم به تیرگی اش آغشته شد. و من هر روز قطره قطره تیره تر شدم و ذره ذره سخت تر. من سنگ شدم و سد و دیوار. دیگر نور از من نمی گذرد، دیگر آب از من عبور نمی کند، روح در من روان نیست و جان جریان ندارد.
حالا تنها یادگاری ام از بهشت و از لطافتش، چند قطره اشک است که گوشه ی دلم پنهانش کرده ام، گریه نمی کنم تا تمام نشود، می ترسم بعد از آن از چشم هایم سنگ ریزه ببارد.
یا لطیف !
این رسم دنیاست که اشک، سنگ ریزه شود و روح، سنگ و صخره؟
این رسم دنیاست که شیشه ها بشکند و دل های نازک شرحه شرحه 
شود؟ وقتی تیره ایم، وقتی سراپا کدریم به چشم می آییم و دیده می شویم، اما لطافت هر چیز که از حد بگذرد، ناپدید می شود.
یا لطیف ! 
کاشکی دوباره، تنها مشتی از لطافتت را به من می بخشیدی تا من می چکدیم و می وزیدم و ناپدید می شدم، مثل هوا که ناپدید است، مثل خودت که ناپیدایی...
یا لطیف! 
مشتی، تنها مشتی از لطافتت را به من ببخش...

عرفان نظر آهاری

غروب عدل

آرى محرابت نيز يتيم شد و سجده گاهت نيز. و راستى هم اى كاش على نرفته بود، اى كاش سياهى و ظلمت شب، مانده بود و اى كاش تيغ سپيده نوزدهم، پرده سياه و ظلمانى شب را ندريده بود، اى كاش على آن روز اذان نگفته بود، اى كاش على در آن سحر گاه، خوابيدگان مسجد را بيدار نكرده بود، مى خواهم بگويم، بلكه فرياد بزنم كه اى كاش على(عليه السلام) به نماز نايستاده بود و پيشانيش را بر سجده گاه محراب مسجد كوفه نساييده بود كه اين چنين گردد و بدينسان خلقت و كائنات عزادار گردند.

اماّ چه مى توان كرد و چه مى شود گفت؟ او، على است فرزند ابو طالب داماد پيامبر است، پدر شباب اهل جنت است، همسر فاطمه و عاشق الله است و شيفته شهادت، دلبسته پيوسته الله و سرگشته دوست كه بگاه شهادت ودرهنگامه راز و نياز با معبود، با آوائى برخاسته ازدل، با بانگى به رسائى رسا بودن،با فريادى مايه گرفته از ژرفناى وجود،صدا برداشت که  

«فزت و رب الكعبه»

 و اما اينك اى على، در شامگاهى غم انگيز، با حالتى غمگينانه، و با چشمانى غمبار و با دلهائى غمزده، گردهم آمده ايم و در غم از دست دادنت به سوگ نشسته ايم، اما بدان كه عشق تو با هستيمان، عجين گشته است و نام تو در ذرّه ذرّه وجودمان حك شده است و اينك ما با عشقى اين چنين و حالتى اندوهيگين،

شهادت جانگدازت را به فرزند بزرگوارت امام مهدى «ارواحنا و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداه» وبه تمامی شیفتگانش تسليت مى گويم  

مولود خانه خدا، محبوب خدا، به سوی خانه خدا قدم برمی‏دارد.
دیوارها، دستان ترک‏خورده‏شان را بالا آورده‏اند تا در هیاهوی رفتن او، تلاشی برای ماندنش کرده باشند.
کوچه‏های آشنای کوفه، اشک می‏ریزند. مناجات عاشقانه مولا، ریسه‏های نورانی این کوچه‏های تاریک بود و قدم‏های مهربانش، فرش باشکوه خاک. شب‏های کوفه، حجله حجله از آفتاب حضور او نورانی می‏شد؛ وقتی انبان سخاوت بر دوش، دستان نیاز را سیراب می‏کرد. کوفه، دردهایش را بر شانه این مرد سبک می‏کرد و تنهایی‏هایش را با حضور او مأنوس بود.
کوفه، بر قامت مولا ایستاده بود؛ بی‏آنکه یک‏بار از خود بپرسد این کیست که مرا این‏چنین تاب آورده است؟!
این کیست که ناله یتیمان مرا پاسخ داده و نگذاشته هیچ تهی‏دستی بی‏پناه بماند؟!
کیست که از فانوس‏های روشن هدایتش، شهر روشن شده است و خطبه‏های آسمانی‏اش، بهشت را بشارت می‏دهد؟
مرد می‏آید؛ تنها و استوار، خود، تنها سایه‏سار وسعت خویش است.
او نیامده بود که بماند. پرنده‏ترینِ نسل آدم بود. چگونه می‏توانست در اسارت خاک بماند؟
زهرآلوده‏ترین شمشیر، به دستان شقی‏ترین انسان، انتظار او را می‏کشید، انتظار حیدر خیبرشکن را.
باید برود؛ پس ضربت شمشیر را مرهم زخم‏هایش می‏داند؛ اگرچه هیچ‏کس نتواند بفهمد معنای لبخند مولا در خضاب خون سرش و سرودن «فزت برب الکعبه» را.
اگرچه هیچ‏کس نتواند لذت مرگ را در نظر مولا درک کند که مولا چرا انتظار مرگ را می‏کشید؟

دروازه‏ های سپهر وا می شوند و زمین، در گلباران مهمانی بزرگ، به سرور و شادمانی می‏‌نشیند و هلهله سر می دهد. در نیمه راه برکت‏‌خیز رمضان، رایحه شکوفه‏‌های یاس است که کوچه‏‌های مدینه را آکنده می‌کند. مالامال از بوی حسن علوی و در شکوه بارانی اش آسمان دف می زند. در دهه پایانی است که هر کس که بخواهد می‌تواند سیل عظیم فرشتگان را در جوشن احساس کند و بندگی و عبودیت مخلصانه علی را به تماشا بنشیند. اینجاست که دعای مجیر را برای رهایی از آتش دوزخ مسلمانان با اخلاص سر می‌دهند و پروردگارشان را عاجزانه صدا می‌زنند. این روزهاست که خدا بندگانش را برای مهمانی بزرگ فراخوانده است.

دروازه ‏های آسمان گشوده می‏شود و زمین، در ستاره ‏باران میلادی بزرگ، به هلهله می‏نشیند.

در نیمه راه برکت ‏خیز رمضان، رایحه شکوفه‏ های یاس است که کوچه‏ های مدینه را آکنده است.

حسن علیه‏ السلام با چشمانی علوی می‏آید و افق، رسیدن ارجمندش را دف می‏کوبد.

صدای آمدنش، طنین مهربانی و کرامت است. شانه‏ های صبورش را زمین به تجربه می‏نشیند؛

آن‏چنان‏که سمفونی سکوتش را.

او با نگاهی از جنس باران می‏آید و آب‏های آزاد جهان، ماهیان تشنه دلش را میزبان می‏شوند.

هرگز غروب نمی‏کنی

کوه یعنی تو؛ ولی تو را نادیده انگاشتند و تحمل بی‏ پایانت را بی‏شرافتان تاریخ،

اینچنین به جولان نامردمی کشاندند.

آسمان، تویی که وسعت دلت، زبانزد آب‏های زمین است.
ای فرزند حماسه و رأفت! تو آن بهاری که دستان خونریز خزان را یارای به خاک ریختنت نیست.

جاودانه ‏ای؛ آن گونه که عشق‏ خواهی تنید؛ آن‏چنان که باران، رگ‏های خاک را.

ایمان داریم که طلوع مبارکت را هرگز غروبی نیست.
ای حسن بی‏نهایت!
از بازوان حیدری علی علیه ‏السلام ، تا لبخندهای معطر فاطمه علیهاالسلام نور ابدی توست

که کوچه‏ های جانمان را روشن کرده است.

آسمان در آسمان، سپید پرواز توست که این‏چنین، قفس ستیزمان کرده است.
ای حسن بی‏نهایت! طراوت پندارت را با کدام گلستان بگوییم که شکفته نشود؟
وقار نگاهت را با کدام کوه بگوییم که سر به تعظیم، خم نکند؟!
تو از گفت‏گوی مهتاب آمده ‏ای؛ با کلامی که خورشید می‏پاشد.

در معطر صدایت، نفس تازه می‏کنیم و آینه‏ های حضورت را به استقبال، شکوفه می‏پاشیم.

مدتی بعد نیز قرآن های دیجیتال چینی وارد بازار شد که در برخی از آیات و سوره های قران تعمدا تحریفاتی صورت داده بودند. به عنوان مثال می توان به تحریف تعمدی که در سوره یس صورت گرفت بود اشاره داشت. که به سرعت توسط دولت از ورود و توزیع آن جلوگیری به عمل آورد.

اما باز هم چینی ها بیکار ننشستند و این بار انسان های مصنوعیِ پیشرفته تری نسبت به عروسک های انسان نمایی که در سال های گذشته وارد بازار کشورهای اسلامی کرده بودند را به صورت گسترده توزیع می کنند.

یک سایت چینی در مصاحبه ای با صاحب شرکت تولید کننده این عروسک های انسان نما گفت: هدف ما سازندگان انسان مصنوعی کمک به جامعه بشری است! بخصوص جوانان بعضی کشورها که در محدودیت به سر می برند!

صنعتگران چینی پس از پیشی گرفتن در ساخت انواع اسباب بازی، این بار برای کسب درآمد بیشتر  و شاید برای جلوگیری از زاد و ولد و افزایش جمعیت خود، گوی سبقت را در تولید زن مصنوعی از دیگر کشورها ربودند.»زنى که چینی ها ساخته اند می تواند هر کارى را براى صاحب خود انجام دهد. به گفته صنعتگران چینی، زن مصنوعی جدید بر عروسک های مشابه پیشین این امتیاز را دارد که “تا ۹۹% شبیه زن های معمولی است. در ساخت اعضای بدن این زن مصنوعی از ماده سیلیکون که قابلیت ارتجاعی دارد، استفاده شده است. مدیر شرکت چینی تولید کننده ى این محصول می گوید: «ساختار و جزئیات جسم این زن مصنوعی جدید از روی کامپیوتر طراحی شده، و بین آن و یک زن عادی به ویژه در تاریکی قابل تمایز نیست.»

در راه حلی عجیب برای محرم شدن زنان منشی با مدیران نامحرم که توسط مفتی وهابی صادر شده است سوالاتی به ذهن خواننده خطور می کند که پاسخ به آنها ماهیت واقعی این دسته از مفتی های وهابی را آشکار می کند. آیا بدون اطلاع از ابتدائی ترین مسائل فقهی و غیر فقهی و بدون هرگونه سند فتوایی داد؟ این دسته از افراد با ارائه همچین فتاوا به دنبال چه هستند؟
شیخ علی الربیعی طی فتوایی اعلام کرد: «بر تمام منشی های زن واجب است، سه بار به مدیرشان شیر بدهند تا در حکم مادرشان باشند و بتوانند کنار آن ها کار کنند.»

این مفتی وهابی یا آن قدر جاهل است که نمی داند این فتوا مساوی با فعل حرام است و یا قصدش مبارزه با احکام، بی ارزش کردن و کوچک جلوه دادن احکام حقیقی اسلام است.
مضحک بودن این حکماز این جهات است: اولا: مدیری که به منشی نامحرم است، چگونه می تواند قبل از محرم شدن، منشی را لمس کند و شیر بخورد؟! ثانیا: اگر منشی، شیر نداشت
تکلیف چیست؟ ثالثا: شیر داشتن مستلزم داشتن نوزاد است، حال اگر منشی نوزاد داشت و شوهرش هم زنده بود، آیا زن شوهردار می تواند به مدیرش آن هم به این طریق محرم شود؟!

این حکم نه تنها هیچ دلیل مستندی ندارد و تنها برداشت ها و علایق شخصی مفتی وهابی را می رساند، بلکه از هر جهتی که بررسی می شود جز تمسخر و خنده مخاطب نتیجه ای نخواهد داشت. سؤال که باید از این مفتی های وهابی پرسید این است که اگر همسر خود آنها به عنوان منشی مشغول به کار شود، آیا حاضرند همین حکم را برای همسرانشان بدهند؟

وهابیت یک مکتب نوساخته است که خود را منتسب به اسلام می داند که توسط اتاق فکرهای بریتانیا برای تغییر ماهیت اهل سنت شکل گرفته است همچنان که برای انحراف تشیع فرقه بهائیت را به وجود آوردند که البته در میان جوامع شیعی با وجود نسخه کامل هدایت بشری و مرجعیت بیدار این انحراف رخ نداد.

ظاهرا وهابیت هدفی جز این ندارد که با فتواهای مضحک، احکام واقعی اسلام را به سخره بگیرد و کوچک جلوه دهد تا به این طریق احکام اسلامی را ناکارآمد نشان دهد؛ اقدامی که از آن، جز پشتیبانان غربی وهابیت کسی سود نمی برد.

من سال ها نماز خوانده ام ..

بزرگترها می خواندند، من هم می خواندم.

در دبستان ما را برای نماز به مسجد می بردند.

روزی در مسجد بسته بود. بقال سر گذر گفت:

" نماز را روی بام مسجد بخوانید تا چند متر به خدا نزدیکتر باشید " !

مذهب شوخی سنگینی بود که محیط با من کرد.

و من سال ها مذهبی ماندم،

به پيرامون خود مينگرم و درختان پر ازشکوفه را ميبينم

غروب صورتي رنگ و کودکان خندان و پرنشاط را

به پيرامون خود مينگرم و مردمي را هم مي بينم که

از جنگ هسته اي ميگويند و در شگفتي فرو ميروم

که چگونه توانسته ايم  چنين نيروي ويران گري

در دنيايي چنين زيبا به وجود آوريم

به پيرامون خود مي نگرم و مي بينم

پر از چيزهاي هراس انگيز است

ولي سپس تورا ميبينم

و ميدانم که عشق من به تو اراده اي به من ميدهد

که خوبي هاي زندگي را گرامي بدارم و با بدي هاي آن بستيزم

تورا ميبينم و ميدانم تنها عشق

" سوزان پوليس شوتز "

مردن امر ساده اي ست

و از زندگي کردن بسيار آسان تر است

تمام خفقان مرگ

در مقابل يک شک

در مقابل يک حرص

در مقابل يک ترس

در مقابل يک کينه

در مقابل يک عشق

مردن امر ساده اي ست

و در مقابل خستگي زندگي

چون سفري است که در يک روز تعطيل مي کنيم

و

آدمها مي آيند

خودشان را نشان ميدهند

اصرار ميکنند براي اثبات بودنشان و ماندنشان

اصرار ميکنند که تو نيز باشي همراهشان

همان آدمها وقتي که پذيرفتي بودنشان را

وقتي که باورشان کردي

به سادگي ميروند

| ايلهان برک |

رایانه تا رسید

مادر به اینترنت پیوست

پدر به رحمت ایزدی...

و شام ما

در بشقابِ پشت بامِ خانه کپک زد!

میل داشتی به آدرس من ایمیل بزن :

یک روز از سرِ بی کاری به بچه های کلاس گفتم انشایی بنویسند